Blog

Ik blog hier over datgene wat me opvalt in het dagelijks leven, werk en/of privé. Vind je een blog leuk, ben je het er mee eens of juist niet, stuur me een berichtje.

Belastingen - november 2012

Afgelopen week is er weer allerlei drukte geweest over de invoering van de inkomensafhankelijke zorgpremie door VVD en PvdA. De uitwerking valt op z’n zachtst gezegd voor bepaalde groepen iets ongunstig uit. Crisiscommunicatie is niet het sterkste punt van de VVD dus moesten er allerlei toeren uitgehaald worden om de aanzwengelende irritatie onder VVD-leden en de rest van het volk in de kiem te smoren. Er zou nog eens goed gekeken gaan worden naar de daadwerkelijke invoering voor de verschillende groepen en de scherpe randjes worden er vanaf gehaald. Prima natuurlijk, maar dat hadden ze al veel eerder moeten bedenken. Maar waarom ontstaat nu zoiets? Niet goed nagedacht over de invoering ervan? Ok, zou kunnen. Maar als je in een volledig regeerakkoord alles wil dichttimmeren, dan ben je misschien net voor de volgende verkiezingen klaar. De kern zit in ons belastingstelsel. We hebben in ons belastingstelsel veel te veel maatwerk zitten. Het is te ingewikkeld geworden, de uitvoeringskosten rijzen de pan uit. Een regeling voor groep X, een regeling voor groep Y, ouderkorting, arbeidskorting, combinatiekorting, zorgtoeslag, huurtoeslag, kinderbijslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag, etc. Vind je het gek dat het uitrekenen van de effecten lang duurt en lastig is? Vind je het gek dat je lang moet wachten op een definitieve aanslag. Vind je het gek dat bij het Belastingdienst Automatiseringscentrum duizenden mensen werken om alle regelingen aan elkaar te knopen? Dan lees je vervolgens ook nog dat de uitvoeringskosten van de invoering van deze inkomensafhankelijke zorgpremie EUR 60 mln kost. Die kun je in crisistijd goed gebruiken zeg!

Ik pleit daarom voor een volledige herziening van het belastingstelsel. We creëren een belastingstelsel waarin je alle regelingen afschaft die voor slechts een bepaalde groep van toepassing zijn. De overige regelingen zijn voor iedereen van toepassing. Vervolgens betaal je belasting volgens een bepaalde staffel o.b.v. Netto Besteedbaar Inkomen. Heb je minder, dan betaal je minder belasting. Heb je meer, dan betaal je meer belasting. De enige knop waar we politiek gezien nog aan zitten draaien is de staffel. Is de politiek meer links georiënteerd, dan gaan we nivelleren (het schijnt tegenwoordig een feest te zijn). Is de politiek meer rechts georiënteerd dan gaan we denivelleren.

Dan kun je de uitvoeringskosten van onze belasting aanzienlijk omlaag brengen, kan de helft van de bezetting van het Belastingdienst Automatiseringscentrum naar huis, hebben we geen politieke discussies meer over hoe de uitvoering van regelingen uitwerkt voor de verschillende groepen. Als de politiek zich nou daar eens op ging richten… 

Hoe banken zouden moeten functioneren - juli 2012

Ik las deze week de blog van Charles Ferguson in The Huffington Post over de verzameling van weer een maandje schandalen bij de banken. Barclays, JP Morgan Chase, HSBC, Morgan Stanley en VISA/Mastercard, het vliegt je om de oren. Kijken we er nog van op? Nee, we accepteren het en de politiek accepteert het ook. Alle discussies over financiële crisis, bankenbelasting, excessieve bonussen, prijsafspraken over interbancaire renten ten spijt. We gooien er nog even een commissie De Wit tegenaan en denken het daarmee op te lossen. Maar de essentie zit hem volgens mij in de structuur. Een goede collega bij EW Facility Services verwoordde het heel simpel. Wat is het eerste wat je leert bij de economielessen op school over de functie van de bank? Reguleren van het betalingsverkeer. Juist! Dat is kerntaak nummer 1 van een bank. Zonder goede regulering van het betalingsverkeer komt een economie tot stilstand. Alleen zijn de banken, inmiddels jaren verder en gedreven door winstbejag, bonussen en wat al niet meer zich steeds meer toe gaan leggen op beleggingen en exotische producten met als reden om meer geld te verdienen en vooral ook als bestuurder meer geld te gaan verdienen. Ondertussen kennen ze de mensen niet meer die aan de basis staan van hun model, hebben ze de bankkantoren dichtgegooid, heeft iedereen een pinpas en internetbankieren. M.a.w. de bank vervreemdt van zijn eigen klant en richt zich alleen nog op datgene wat echt serieus geld met zich meebrengt: koersen, aandelen, derivaten, financiële producten met bijsluiters van 30 pagina’s. Moeten we dan terug naar de oude situatie met de klassieke bankemployee. Nee, natuurlijk niet, maar de afgelopen jaren hebben zich allerlei financiële risico’s voorgedaan bij banken die zijn afgewenteld op de belastingbetaler (beroep op depositogarantiestelsel bij Icesave, staatssteun voor ING bank, AEGON, SNS bank, het door de staat kopen van ABN-AMRO). Die risico’s werden gelopen in het beleggingsgedeelte van de banken en niet in het systeemgedeelte van de banken. Daarom pleit ik voor een strikte scheiding van systeembanken en beleggingsbanken.

Systeembanken reguleren het betalingsverkeer, bieden old fashion hypotheek- en spaarproducten aan. Systeembanken kennen geen bonussen en vallen onder het depositogarantiestelsel wat ruimer van aard zal zijn dan de huidige € 100.000. Het geld wordt ingebracht door de gezamenlijke systeembanken. De systeembanken komen onder strenger toezicht te staan van de staat.

Beleggingsbanken mogen gechargeerd gezegd doen wat ze willen, het zijn commerciële instellingen met alle voordelen en risico’s die daarbij horen, uiteraard alles wel binnen de wettelijke kaders. Ze vallen niet onder het depositogarantiestelsel. Valt zo’n bank om, dan heeft de consument pech gehad. De consument behoorde de risico’s te kennen. Nu heb je de werkelijk gebeurde situatie dat een ondernemer jarenlang gewerkt heeft en via conservatieve weg zijn pensioen heeft opgebouwd. Hij heeft € 300.000 staan bij DSB en € 450.000 staan bij Icesave. Daarvan is nu dus nog € 200.000 over. En bedankt!

Door het scheiden van systeem- en beleggingsbanken voorkom je dat je risico’s loopt op gebieden die essentieel zijn voor het functioneren van de economie, het reguleren van het betalingsverkeer. Les 1 van de economieles over de functie van een bank….

Vooraf afspraken maken - juni 2012

Langzaam worden de contouren zichtbaar van wat zich tijdens het EK 2012 allemaal heeft afgespeeld. Of zoals Johan Derksen het zegt: “de beerput gaat langzaam open”. Dan lees je dat een aantal spelers zoals Huntelaar en Van der Vaart zich als kleine kinderen gedragen en stampvoetend en mopperend door het hotel gaan. Wat er exact van waar is, weet ik niet, maar laten we er even van uitgaan dat het zo is. Had Van Marwijk dit dan kunnen en moeten voorzien? Ik denk het wel. De discussie Van Persie of Huntelaar was al langer gaande en Van der Vaart speelde eigenlijk alleen maar als er iemand geblesseerd was. Hoe ga je dan om met twee toch zulke belangrijke spelers die bij blessures er direct kunnen staan? Van Marwijk had denk ik twee opties.

De eerste optie was vooraf met deze twee topspelers afspraken maken. Tegen beide had hij kunnen zeggen. Ik kies voor andere mensen in mijn basisopstelling en het toernooi zal uitwijzen of jullie aan spelen toekomen. Kun je je daar niet in vinden? Prima, maar dan ga je niet mee want het teambelang gaat boven het individuele belang. Kun je je daar wel in vinden? Uitstekend, maar dan wil ik geen gezeur. En komt er wel gezeur, dan kun je maatregelen nemen.

De tweede optie was denk ik nog sterker en dat is zoals Marc Lammers, hockeycoach, het uitdraagt. De spelers bepalen zelf de regels. Dan kun je ze daar achteraf ook op aanspreken en zullen ze elkaar er ook op aanspreken. Bijkomend voordeel. Het is hun idee, hun plan, dus de commitment om het uit te voeren, is groter.

In beide opties komt één ding sterk naar voren en dat is vooraf afspraken maken met betrokkenen. Dat geldt als bondscoach, maar zeker ook als zelfstandig financieel professional. Met je opdrachtgever maak je vooraf afspraken over inhoud, tarief en duur van de opdracht en nog over wat andere puntjes. Ook tijdens je opdracht maak je voortdurend afspraken met je opdrachtgever, met andere stakeholders binnen je opdrachtsgebied. Allemaal om te zorgen dat je de juiste verwachtingen naar elkaar uitspreekt om achteraf teleurstellingen te voorkomen. Natuurlijk zitten daar gradaties in, maar van zaken die heel erg aan de oppervlakte liggen zoals tarief, inhoud en duur van de opdracht maak je zeker afspraken.

Van Marwijk zou dat dus ook met Huntelaar en Van der Vaart hebben moeten doen. Deze problematiek lag dusdanig aan de oppervlakte dat Van Marwijk als bondscoach hierover vooraf afspraken had moeten maken met deze twee spelers. Misschien heeft hij dat ook wel gedaan, maar dan doemt de vraag op waarom hij in het toernooi vervolgens de spelers daarop niet aangesproken heeft of naar huis had gestuurd. In die zin, ervan uitgaande dat dit allemaal waar is, heeft hij als bondscoach mijn inziens dan ook steken laten vallen.